Rupsen

De meest voorkomende en actieve rupsen:

Eikenprocessierups

(Thaumetopoea processionea (L.))

• Orde: Lepidoptera(vlinders)
• Familie: Notodontidae (tandspinners)

De eikenprocessierups is, anders dan veel mensen denken, een inheemse diersoort van Nederland. De eerste professionele bestrijdingsacties tegen de rups dateren al van 1800. De rups heeft brandharen die bij mens en dier voor irritatie kunnen zorgen.

Uiterlijk
De volwassen rups is 4 – 5 cm lang. De rugzijde is blauw-grijs gekleurd, buikzijde groen-grijs en ze hebben een grote, zwarte kop. Het lichaam is bedekt met lange witachtige haren, ingeplant op roodachtige “wratten”. Naast de normale haren komen honderdduizenden brandharen voor. Deze kunnen worden ‘afgeschoten’ wanneer de rupsen zich bedreigd voelen. 

Leefwijze
De eikenprocessierups dankt zijn naam aan de manier waarop alle rupsen (in processie) over de bomen migreren tussen hun zelfgemaakte nest en de boomtoppen waar ze zich voeden met de jonge bladeren. De bladeren worden tot aan de nerf kaalgevreten (kenmerkend voor deze rups).

Tijdens het vervellen (5x per jaar) van april tot augustus kunnen de brandharen in de leefomgeving terechtkomen. Dit is mede mogelijk doordat de afgezette eitjes en nesten afgedekt worden met dergelijke haren. Brandharen die zich in de omgeving verspreiden kunnen tot wel 8 jaar actief blijven en irritaties veroorzaken.

Schade
Van de maand mei tot in augustus is het gevaar van overlast door de brandharen van de eikenprocessierups het grootst. Men kan bijvoorbeeld in contact komen met deze haren wanneer deze door de wind verspreid worden. Meestal gebeurt dit wanneer men langs besmette bomen wandelt of fietst. Ook het zwemmen in besmet oppervlaktewater kan voor flinke irritaties zorgen.

Wanneer de huid in contact komt met de brandharen ontstaat er een rode uitslag met bulten en sterke jeuk. Wanneer de brandharen contact maken met de ogen kunnen ze voor ontstoken oogwit en een brandend gevoel zorgen. Verder kan het inhaleren van de brandharen ook voor ontsteking van neus, keel en luchtwegen zorgen.

Het is van belang dat nadat u bent blootgesteld aan de brandharen van de eikenprocessierups, u niet krabt maar met een strip tape of plakband de huid afneemt en vervolgens met lauw water afspoelt. Dit is om de brandharen zoveel mogelijk van de huid te verwijderen. Daarnaast kan het helpen om besmette kleren direct te wassen. Indien u veel last ervaart raden wij u aan om contact op te nemen met uw huisarts.

Let er op dat ook huisdieren en vee ernstige irritaties ervaren van de brandharen. Houd bijv. honden bij het uitlaten uit de buurt van eikenprocessierupsnesten (aangelijnd houden), en zorg dat vee niet in het deel van de weide staat waar eikenprocessierupsnesten voorkomen in naastgelegen eiken. 

Bestrijding
Wanneer u eikenprocessierups detecteert op gemeentegrond dan kunt u het best de gemeente of Wespro hiervan op de hoogte stellen. De gemeente zal vervolgens waar nodig maatregelen nemen.
Indien u eikenprocessierups op eigen terrein heeft, raden we u af om zelf deze te verwijderen of te bestrijden. Schakel altijd een deskundige van Wespro in die met de juiste uitrusting en middelen te werk kan gaan om eigen letsel te voorkomen.

Bron

©KAD – 2024

Meer weten?

Neem dan contact met ons op.

Bastaardsatijnrups 

(Euproctis chrysorrhoea (L.))

• Orde: Lepidoptera (vlinders)
• Familie: Erebidae

De bastaardsatijnrups en volwassen bastaardsatijnvlinder komen af en toe binnen in gebouwen voor, maar de meeste overlast is buiten. De rups heeft brandharen die voor irritatie zorgen bij mensen en dieren. De laatste jaren heeft de rups zich sterk uitgebreid vanuit het zuiden, de meeste overlast vindt plaats langs de kuststreek.

Uiterlijk
De eitjes worden in groepjes bij elkaar gelegd en door de vlinder bedekt met goudbruine brandharen uit haar achterlijf, zodat de eitjes en jonge rupsen minder aantrekkelijk zijn voor vogels of andere vijanden.

De larven (rupsen) zijn goudbruin van kleur met geelbruine haren, 2 rode stippen op de rugzijden (op het negende en tiende segment) en twee parallel lopende, dunne witte lijnen. De rups is ongeveer 35 millimeter lang. De vlinder is sneeuwwit van kleur met aan het uiteinde van het achterlijf een goud-bruine pluim. De vleugelbreedte is 30 tot 40 millimeter.

Ontwikkeling
De vlucht van de vlinders is van juni tot begin augustus. De vlinders zetten in deze tijd hun eitjes af, op de onderzijde van bladeren van loofbomen, in groepen van 200 tot 300 stuks. De rupsen komen uit in juli/augustus en eten het blad van voornamelijk duindoornen, maar daarnaast ook van meidoorn, sleedoorn, eik en fruitbomen. De rupsen overwinteren gezamenlijk in grote aantallen in een winternest gemaakt van samengesponnen bladeren. In het voorjaar zetten de rupsen de vraat voort tot ze verpoppen in juni.\

Schade
De bastaardsatijnrupsen zijn in het bezit van brandharen die bij contact kunnen zorgen voor onder andere jeuk, huidirritatie en ontsteking van de ogen. Verder kunnen bomen geheel kaal worden gegeten door de rupsen. Als laatste kan massale migratie van de rupsen over rijwielpaden kans geven op slipgevaar.

Bestrijding
In de winter kunnen de nesten bestreden worden door ze uit te knippen en te vernietigen. In de nazomer kunnen de rupsen bestreden worden door te spuiten met bacteriën of nematoden. Wanneer u een nest van de bastaardsatijnrups detecteert op gemeentegrond dan kunt u de gemeente of Wespro hiervan op de hoogte stellen. De gemeente zal vervolgens waar nodig maatregelen nemen. Indien u bastaardsatijnrupsen op eigen terrein heeft, raden we u af om zelf deze te verwijderen of bestrijden. Schakel altijd een deskundige in die met de juiste uitrusting en middelen te werk kan gaan.

Bron

©KAD – 2024

Meer weten?

Neem dan contact met ons op.

Buxusmotrups

(Cydalima perspectalis (Walker))

• Orde: Lepidoptera (vlinders)
• Familie: Crambidae (grasmotten)

De buxutmotrups is vermoedelijk met de buxusplant mee geïmporteerd vanuit Azië, waar de soort oorspronkelijk vandaan komt. Jonge rupsen zijn vuil-geel van kleur en enkele millimeters groot. Ze groeien echter snel uit tot felgroene exemplaren met een zwarte kop. De rupsen kunnen ca. 4 cm lang worden. De rups is de larve van de buxusmot. De vleugels van de buxusmot zijn wit met een donkere rand en hebben een spanwijdte van ongeveer 4 cm.

Bron

©KAD – 2024

Meer weten?

Neem dan contact met ons op.

Bestrijding

Voor een goede bestrijding: bel Wespro of kijk hier voor meer contactinformatie.

Wespro: familiebedrijf sinds 1999

Last van plaagdieren of interesse in onze mobiele straaldiensten? Lees dan verder voor meer informatie of neem contact met ons op. Wij zijn een écht familiebedrijf. Met jarenlange ervaring en gespecialiseerd in plaagdierpreventie en mobiele straalwerken.